Op vrijdag 25 oktober presenteren we Azrael, een horrorfilm met Samara Weaving in de hoofdrol waarin geen woord gesproken wordt. De weinige overlevenden van The Rapture worden daarin namelijk gedwongen om hun zonde van spraak af te zweren. Zo vervoegt E.L. Katz het lijstje met genretoppers waarin nauwelijks een letter wordt geuit. Vijf andere titels omdat te ontdekken nadat je Azrael op het groot scherm hebt bekeken:
Hush (2016)
De moderne horrormeester Mike Flanagan volgt in Hush een doofstomme vrouw die alleen in een bos woont (wat een idee ook!) en wordt opgejaagd door een gemaskerde gek. Het is een nagelbijter met enkel wat geschreven tekst en verder alleen omgevingsgeluiden die de intense sfeer versterken. Het kleinste geluid dient in de film een hoger doel en brengt de kijker op het puntje van zijn stoel.
A Quiet Place (2018)
Ook in de A Quiet Place-franchise is de minste krik of krak van belang, zeker voor de veiligheid van de protagonisten. Ze worden belaagd door meedogenloze creaturen met een uiterst sensitief gehoor en willen zeker niet ontdekt worden. Een horrorfilm met een eenvoudige opzet en een sterke spanningsopbouw. Meer moet het niet zijn, ook niet voor The Academy, want de film wist toch mooi een Oscarnominatie te versieren.
Under the Skin (2013)
Bij de dialoogloze films kunnen Jonathan Glazers Under the Skin zeker niet catalogeren, maar eigenlijk zijn de woorden van geen tel. De gebaren en lichaamstaal van een schitterende Scarlett Johansson in combinatie met de hypnotiserende soundtrack van Mica Levi zorgen dat de scifi-prent over een buitenaards wezen dat vermomd als knappe vrouw onwetende mannen in de val lokt, een beklemmende ervaring wordt.
Mute Witness (1995)
Net als bij Hush maken we in Mute Witness kennis met een doofstom hoofdpersonage. Ze is als visagiste aan de slag op de set van een slasher en wordt na de uren per ongeluk opgesloten in de studio. Tot overmaat van ramp is ze daar getuige van een moord en moet ze vechten voor haar leven. Regisseur Anthony Waller bewijst zijn vakmanschap door een minimum aan middelen, maar met fraaie shots en montages de spanning naar een hoogtepunt te drijven.
Das Cabinet des Dr. Caligari (1920)
Een lijstje als dit is natuurlijk niet volledig zonder een titel uit het tijdperk van de stille film. Toen er nog geen sprake was van ‘talkies’ terroriseerde het visueel verontrustende Das Cabinet des Dr. Caligari de onschuldige bioscoopgangers. Deze esthetisch fraaie film vertelt het verhaal van een slaapwandelende moordenaar gecontroleerd door de sinistere Dr. Caligari en mag absoluut tot het canon van de stille film worden gerekend.
Commenti